Onderweg naar Bangkok Thailand

Het is best grappig om de evolutie van een backpacker te volgen. Wanner je eenmaal het besluit neemt om afstand van een koffer te doen gaat er bij vele een knopje om. Bij je eerste lange reis til je je een ongeluk met een +19 kilo wegende backpack, volgeladen met alle MacGyver spullen om twee wereldoorlogen te overleven. Al snel kom je erachter dat men buiten Westerse landen ook winkels hebben waar je alles kan kopen en met alle opvolgende reizen probeer je steeds minder (zwaar) je backpack te beladen.

Tja en hoe zit dat met mij? Nou…. Ik ben op het punt gekomen dat alles meegaat als handbagage. Handbagage? Jup, naast het feit dat ik geen zin om kilo’s onnodige spullen te dragen ben ik van plan (of wil ik voorbereid zijn) om een aantal binnenlandse vluchten te nemen. Poehee, anders is het zo’n gedoe, eerder op het vliegveld zijn om alles in te leveren, extra betalen omdat kofferruimte niet in de ticket zit, en vervolgens wachten tot alles uit het vliegveld is gehaald. Nee hoor, laat dat maar zitten. Binnenlandse vluchten in Thailand hebben een maximum handbagage van 7 kilo, nou uiteindelijk was ik alles met een weegschaal aan het wegen maar het paste hoor! Op Schiphol kwam er een heel mooi getal naar voren bij het wegen dus ik zeg, op naar Thailand!

4 Films en een episode van Family Guy later kom ik aan op het vliegveld van Bangkok. Als een van de eerste van het vliegtuig loop ik door de douane. Kijk mijn eerste voordeel met enkel handbagage reizen zit al in de pocket! Met een metro reis ik direct door naar ergens in het centrum en toen…

Stapte ik voor het eerst uit een airco-gekoelde ruimte, omgeven door warmte van 35 graden. Ohnee! Ik ben vergeten me om te kleden in het vliegveld! Het zweet breekt als een fontein aan kanten uit rondscheurende tuktuks om me heen gevolgd met de geur van smog met… een heerlijke aroma! Mijn neus en hongerige maag brengen me bij mijn eerste thaise streedfood; Pad Thai. Eigenlijk iets heel simpels 4 verschillende noodels met taugé, ei, wortel en pepers. Echt heerlijk na al dat vliegtuigvoedsel!

Na eerst wat gegeten te hebben ga ik op zoek naar een taxi. Ik ben immers nog steeds niet op de plaats van mijn bestemming, Koh San Road. Het enigste wat ik weet is dat het maximaal 100 Bath zou kosten om daar te komen. Nou vertel dat de taxichauffeurs maar! Ze rekenen allemaal de hoofdprijs, nee meneer vandaag is het meterloze maandag, het kost 300 baht. Nee meneer mijn meter is stuk, 200 bath, euhhh bye bye rij maar door! 40 minuten en 14 taxi’s later had ik er eindelijk een gevonden met een werkende meter, het ridje? Dat koste uiteindelijk 50 baht, zo heb ik toch als een ware Nederlander 1 euro bespaart, genoeg voor een volgende portie Pad Thai ^_^

Tja wat moet ik eigenlijk zeggen van de Koh San Road… het is heel erg westers. Sterker nog, zelfs Hong Kong is meer Aziatischer dan hier. Ik ben letterlijk omgeven door Burger King, KFC, Starbucks, Apple stores noem het maar op. Met nog een hele middag voor me besluit ik om de hele omgeving maar te voet te verkennen en dit Thais-westerse sfeer te proeven.

Aan het eind van de dag ga ik slaperig even naar de troon en na de verwachte plons spring ik opeens wakker. Waar is de smeerpapier? Even goed kijken en met een grin op mijn gezicht zie ik een kleine sproeier naast de toilet hangen. Gelukkig, ik ben echt terug in Azië.