De langste dag

Het is 08.15 uur en ik lig nog lekker in bed, maar het is wel tijd om op te staan want om 10.00 uur hebben we afgesproken op het vertrekpunt van de vakantie; Schiphol.

Hartstikke leuk allemaal een laatste rit met de welbekende Zuidtangent en vervolgens in alle rust in het zonnetje nog de rugzakken goed dichtmaken.

Even kijken waar we onze spullen moeten droppen en zo gingen we op weg naar hal 3. Wat! We moeten onze spullen ergens anders droppen? Ja hoor, onze spullen behoren weer tot de categorie  ‘vreemde bagage’.

Tijd om de familie een laatste knuffel te geven en zo vertrekken we door de douane. Waar worden ze tegenwoordig nog voor betaald? Tegenwoordig moet je dit gewoon zelf doen. Paspoort scannen in een camera kijken en zo ben je dan achter de douane. Wat lijkt dat ons een saaie baan zeg.

Poehee, eindelijk zitten we in het vliegtuig. Om 12.30 uur vertrekt de vlucht en aan de stem van de piloot te horen, is het een vrouw. Na het opstijgen wordt ons een drankje aangeboden en éénmondig zeggen we allebei, whiskey cola please. Een lekker drankje om onze vakantie te beginnen.

07.00 uur; Hong Kong airport.

We zijn veilig geland!!! Vrouwen kunnen dus ook goed vliegen =)

Na een stuk of tien whiskeys, drie bamisoepjes, twee warme gerechten en 5 films verder stappen we het vliegtuig uit, op weg naar de volgende vlucht richting Beijing.  We hebben 30 minuten de tijd voordat we weer kunnen boarden, gelukkig was de weg vrij makkelijk te vinden. Tijd om voor de laatste keer vandaag te vliegen. POEHEE! Wat een oud vliegtuig, de chinese muziek laat je gelukkig rustig worden, maar wat een oud vliegtuig… ach er zal vast niks gebeuren. TOCH WEL! Weer een ontbijt en dat nadat we er al één in het vorige vliegtuig hadden. Ach extra eten kan nooit kwaad.

10.45; Beijing Airport

We zijn er! Eindelijk in China, eindelijk gaat het avontuur beginnen. Tijd om richting het hotel te gaan, helaas is er geen shuttle bus naar het Marriot, maar dat moet goed komen.

Nadat we onze bagage hadden teruggevonden en we Yuan (geld) hadden gepind, vertrokken we naar de taxi. Hey wat een ontvangst hier, we staan bij de taxi info bali en er wordt gezegd “Excuse me?!”. Excuse me wat? Hoe bedoel je excuse me, we willen informatie, dat is toch logisch. Maar de Chinezen mochten ons niet dus stuurden zij ons richting de oplichters.

Komt er een taxichauffeur aangelopen en vraagt waar we heen moeten, nou naar het Marriot hotel in Beijing… Nadat we hem gevolgd waren richting zijn auto (donker steegje door, naar grote parkeerplaats) dachten we toch dat dit niet goed kon zijn. Na een leuk gesprek waarbij we natuurlijk maximaal veel korting zouden krijgen, maar toch de hoofdprijs moesten betalen, besloten we toch maar met de bus te gaan. 400 yuan voor een rit naar Beijing, we zijn toch niet gek?!

Bij de bussen aangekomen hoefden we maar 70 yuan te betalen en dat is toch veel goedkoper. Bus gestopt bij het station van Beijing. POEHEE! Dat is nog eens een  groot station! Gelukkig is het hotel nog geen 10 minuten lopen.

Nadat we waren ingecheckt gingen we natuurlijk de kamers in. Je komt binnen en aan de rechterkant een badkamer met douche, bad, wastafel en toilet. Links een kledingkast. Vervolgens twee grote bedden, een bureau, een grote tv en een heel groot raam. Het uitzicht; het station met de spoorbanen, niet heel boeiend dus, maar de bedden liggen goed en het was tijd om even te douchen eer we de stad ingaan op zoek naar wat te eten.

Ik denk dat het ondertussen 16.00 uur was voordat we de stad ingingen. Beijing, een grote stad met een diameter van 20km. Een stad waar alle verwijsborden in het Chinees zijn, een stad waar het verkeer letterlijk de maling heeft aan de regels. Stel je het volgende voor als je gaat oversteken:

Het is groen, je loopt een zebrapad op en de auo’s gaan gewoon al toeterend voorbij. Fietsers steken over zonder te kijken. Auto’s komen van links en rechts voorbij. Ze halen in tijdens het door rood rijden en de politie staat erbij en kijkt rustig toe. Oh ja! Je ziet ook weleens mensen ertussendoor lopen zowel kinderen op rolschaatsen als ouderen met een wandelstok. Iedereen steekt over als zij denken er levend van af te kunnen komen. Gekkenhuis!

Nadat we de grote winkelstraat hadden afgelopen, roken onze neuzen een bekende geur, jawel het was een BBQ! Een vader en zijn zoon waren lekkere saté aan het maken, hierop konden wij als satéliefhebbers natuurlijk geen nee zeggen. Na een stuk of 30 gegeten te hebben, wij een stuk armer en twee chinezen een stuk rijker, gingen we verder op zoek naar peking eend. Uiteindelijk hebben we dit kunnen eten in een restaurantje in een mall.

Op de terugweg naar het hotel kwamen we een massagesalon tegen, we besloten om toch maar door te lopen, omdat het ondertussen 19.30 uur was en we eigenlijk nog maar 2 uur hadden geslapen. Om 21.00 uur lagen we op bed en toen besloten we toch maar om een massage te nemen, want hoe kan je een vakantie nou het beste beginnen? Juist met een massage!

Twee Chinese vrouwtjes verwelkomden ons en begonnen onze voeten grondig te masseren. Maximaal pijn lijden als je dat nooit hebt gehad. Nu komt het allermooiste. In Chicago dachten de mensen dat we indianen waren, maar hier vroegen ze of we uit Spanje kwamen… Rare mensen, wij dachten dat het ondertussen wel duidelijk was dat we van Aziatische afkomst zijn.

Na onze massage lagen we rond 23.30 uur lekker op bed en was het tijd om te slapen. Dit was ons wel een lange dag; Vroeg opstaan, een vlucht van 10 uur, een vlucht van 2,5 uur. Busreis van 45 min. Een stadswandeling van 4 uur en nog een massage van een uur.

Inmiddels weten we niet meer wat voor dag het is, maar wel dat het tijd is om te slapen.Welterusten Beijing, tot morgen.