Shaolin Kung Fu
Vandaag is het zover hoor, onze Kung Fu training gaat van start! Op de Kung Fu school zijn er iedere dag drie trainingstijden en als extra betalende toerist mochten we zelf kiezen wanneer we mee zouden doen. Een dag ziet er als volgt uit:
- 5 – 8 veel rennen en strekken
- 8 – 11 basistraining waarin je alle spiergroepen pakt
- 11 – 14 rust & middaglunch
- 14 – 17 Shaolin Fu
Tja en aangezien het om 5 uur veel graden onder 0 is en het toch onze vakantie is, hebben we besloten om pas vanaf 8 uur de hele dag mee te draaien. Ik weet het, het kan beter maar ook slechter toch?
Nou daar stonden we dan hoor vroeg in de ochtend met 5 graden en waren heerlijk mee aan het trainen… dat was ZWAAR!
We begonnen de ochtend met een kleine warming up, rondjes rennen op het veld en werden lachend van links, rechts en onderdoor ingehaald door 5 jarige Kung Fu ettertjes. Vervolgens moesten we toch nog wat rekken en strekken omdat onze westerse lichamen de Kung Fu bewegingen niet gewend zijn. Hoe? Oh gewoon één been zo hoog mogelijk tegen boom vastmaken en je wordt zachtjes naar beneden geduwd… AUW. Of dat niet genoeg was wordt er ook nog aan je armen getrokken om deze wat “soepeler” te maken. Vervolgens kregen we de basistraining waarin we met gestrekte armen vooral gekke sprongetjes moesten maken en de ochtend was een succes.
Je raad het vast al, om 10 uur deed ons hele lichaam pijn en begonnen we het laatste uur al de minuten af te tellen (en ja we doen dit echt voor onze lol). In plaats van mee eten met de andere studenten hadden we toch besloten om snel richting de Hostel te gaan voor een snelle power-nap. Daarnaast vonden we het gewoon te koud om 3 uur lang buiten te wachten.
En dan wordt je wakker hoor “Johnny! Ik kan niet meer bewegen! Alles doet pijn!” “Ja man! Ik ook!”. Eventjes overwegen we of we wel de middagtraining wilden volgen, maar ja, once in a lifetime nietwaar?
Teruggekomen in het kamp des doods kregen we onze eerste opdracht te horen. “Let’s do a warming up run” NEE dachten we en hop we huppelde ditmaal door het platte land heen. Uitgepuft teruggekomen konden we ineens alles van de basistraining herhalen! Lekker hoor maar niet heus. Wonderbaarlijk is het met veel pijn en moeite ons toch nog gelukt om al die gekke stappen en sprongen te herhalen.
Gelukkig werd te training vanaf dat moment een stuk relaxter en moesten we twee vormen leren. Als eerst moesten we een onderdeel van de zwaluw uitvoeren. Dit was onder andere ook bedoeld om onze ruggenwervel te rekken en strekken, maar gelukkig minder intensief dan de ochtend. Onze handen waren de zwaluw en deze moesten we dan ook intensief naar staren terwijl we hele rare bewegingen met onze armen maakten.
Het tweede onderdeel was de eerste Shaolin Fu vorm. Om ons heen zagen we de andere studenten deze ook beoefenen en we waren trots als een aap toen we deze aan het einde van de middag beheersten.
Al met al hebben we eerlijk waar een onvergetelijke leuke ervaring gehad en uiteindelijk beheersen we de 1e Shoalin Fu vorm. Het heeft weliswaar een hele dag geduurd maar we zijn er harstikke trots op.
Nadat we weer in de Hostel waren plofte we beide moe in bed. Man wat een training zeg! Met natte shirts keken we nog even naar de smerige rioolstinkende badkamer… “zullen we maar naar een warme plaats gaan met een schone hostel?” “zeker weten!” en zo boekten we die avond een treinreis naar Xi’an met het idee het Terracotta leger te bezoeken i.p.v. een week lang trainen.
Uitgehongerd bezochten we uiteraard nog even die welverdiende overheerlijke hot-pot restaurant met 2 schalen lamsvlees, biefstuk, spinazie, eieren en shiitake mushrooms.
* dit keer helaas niet zoveel /geen foto’s… tja we waren druk bezig met andere dingen en het internet is er hier te traag voor.
He jongens ik heb genoten van jullie kapriolen met rek en strek oefeningen.
dat is weer eens wat anders dan al dat gesmikkel.Ik geniet van jullie
belevenissen.Heel veel liefs van Oma
Van 11.00 tot 14.00 uur was volgens mij het leukste van de hele dag. Sportief dat jullie deze ene dag helemaal ‘uitgezit’ hebben, hoewel er van zitten geen sprake was in het kamp des doods.
Zo jongens jullie zijn aardig uitgeknepen. T’ja, als jullie eens wat
minder zouden eten dan zul je je spieren wat makkelijker uit kunnen
trekken, maar ik zou best wel graag een hapje met jullie mee willen eten.
Heel leuk zoals jullie de martelingen beschrijven die je moet ondergaan.
Het kamp des doods is wat sterk uitgedrukt, maar kamp der martelaren zal
vel volstaan denk ik. Geniet er nog een tijdje van. Wij blijven jullie
volgen. En nog bedankt he dat jullie gebeld hebben voor m’n verjaardag.
Vroeger moesten we bericht sturen per postduif en nu kun je je felicitaties
in een pssr seconden over de wereld sturen. O.K. kids, sterkte jullie