Fallas Valencia Trip Verslag 18.03.2012 (Dag 5)

Dag 5 is aangebroken. We waren alweer bijtijds wakker. Rond 10:30 gaat de wekker. Fftjes een douche nemen, schone kleertjes, lik gel in de haartjes, tasje vullen met benodigdheden and we are as good to go.

We hadden ons ingesteld nog even wat ontbijt te scoren in de supermarkt hier om de hoek bij het metrostation. We leven hier bij de dag maar hebben geen idee welke dag het is. Waarom is die verrekte supermarkt toch dicht? We begrepen er niets van. Lopend op de trap naar het ondergronds netwerk viel het kwartje… Het is zondag. Ook hier zijn de supermarkten dan dicht.

We komen om 12:00 uur aan in hartje centrum en besluiten alvast naar het plein te gaan waar de hel over 2 uurtjes los zal barsten. Ricardo Caballer schiet vandaag de mascleta en dat beloofd veel. Helemaal na de vlekkeloze show die hij afgelopen nacht heeft neergezet in Paseo de Aalameda. We besluiten dit keer een plekje in de schaduw te nemen want beiden zijn we licht verbrand aan de linkerkant van ons gezicht. Op dit plekje hebben we eerder nog niet gestaan en we vermaken ons prima met bier en zonnepitten.

Af en toe een fotootje schieten van de enorme gebouwen om ons heen op het gemeente/raadhuisplein.

En natuurlijk weer een impressiebeeld van hoe de grond er door de hele stad uit ziet na een showtje.

De show was weer machtig. Als een echte baas. Helaas trok Dave z’n telefoon het niet goed maar baalt er zo van dat hij nog probeert de data terug te halen. We maken een keus uit 3 straten om naar de metro te komen. Zoals verwacht de verkeerde keuze want het staat helemaal vast. Overigens is dit in welke straat je ook kijkt het geval. Onderweg zien we weer een flauwgevallen iemand, midden in de menigte en ja, die wordt vanzelf wel weer wakker.

Op een croissantje en een mini pistolet na hebben we nog geen ontbijt en of lunch gehad. (Maar wel bier… en1 bier staat toch gelijk aan 2 boterhammen?) We zijn er niet content mee en beslissen 1 halte voor het hotel uit de metro te stappen. Laten we dan maar even bij Osaka gaan lunchen.

We hebben weer heerlijke vis en vleesbordjes samengesteld 🙂

En per slot van rekening;

Na het eten lopen we de laatste halte naar het hotel. Onderweg vinden we nog een paar sinaasappels langs de weg, uit de bomen gevallen. Dat komt dat goed even goed uit want we hebben ook nog een halve rugzak met behoorlijke knalerwten. Lachen hoe we als kwaaijongens de grootste lol hebben met het tot ontploffing laten brengen van sinaasappels.

Eeenmaal in het hotel, uurtje of 16:45, beslissen we maar even te chillen. De dag is nog lang, hoogstwaarschijnlijk gaan we nergens meer eten maar gewoon, zoals een suikeroom dat zo goed kan, lekker snoepen. Churros etc zijn overal te krijgen. Nu tijd voor rust en een filmpje.

Om 22:00 verlaten we onze kamer weer. We hebben een powernapje genomen, onze koppen opgefrist en ff een filmpie gekeken. Klaar om te feesten. Eerder waren we naar een nocturna mascleta geweest bij Calle de Sueca. In die straat was het, ook op eerdere foto’s te zien, 1 groot feest. De straten helemaal versiert en eten, drinken maar ook een soort van braderie.

Natuurlijk weer even een fotootje van een mega ninot;

Heel veel gezelligheid, heel veel mojito tentjes en we hebben ongeveer een uurtje alvorens we weer naar Paseo de Alameda moeten lopen voor de laatste avondshow dus het kan nog allemaal 🙂 Dave heeft zich nog even een gevulde gepofte aardappel gescoord want die heeft toch wel een beetje trek.

Het is ondertussen 00:00 en we gaan lopend richting de rivierbedding. De straten zijn overvol gevuld met mensen. Ongelooflijke drukte alsof er een ramp heeft plaatsgevonden en heel Valencia geevacueerd wordt. We zijn even bang dat we geen goede plek meer zullen scoren. We lopen over de grote brug waar we de voorgaande 2 dagen hebben gestaan, richting ons vertrouwde Westin hotel. Robin krijgt nu toch ook wel een beetje trek en besluit een doner kebab te scoren. Maar waar zit die tent toch. Niet te vinden totdat we al lopend een bord zien van Burger King. Dan maar fftjes snel een whoppertje pakken.

Eenmaal uit de drukte en mega lange rij van de Burger King ontsnapt peuzelen we samen nog een snackboxje op. Op weg naar het Westin hotel want we besluiten de show weer van dichtbij te bekijken en voelen. Deze show is de laatste castillo van dit fallas festival. De zogenaamde “Nit de Foc” (avond van het vuur) wordt geschoten door piroteçniá “Caballer”. Het is een heuse show met enorm veel harde dreunen en slagen, mooi gecombineerde kleurensets en een knalharde terromoto (aardbeving) waardoor je ogen verblind werden.

Tijdens de show waren er een paar kleine dingen mis gegaan. Er stonden 8 hoogwerkertjes voor de steppers en mines (Voor de leek beter te lezen als profeesionele romeinse kaarsen). Echter schoten de steppers op de hoogwerker het dichts bij ons niet omhoog maar naar ons toe en het slachtveld over. Met alle risicos van dien want dit had wel de show kunnen verpesten als hierdoor een groot deel ontstoken zou worden door de overspingende vonken. Daarnaast waren niet alle sets goed door elkaar opgevolgd/getimed. Maar ondanks dit konden we wel stellen dat we eindelijk met een semi harde plasser tevreden waren.

Om 02:15 staan de dranghekken er nog en we mogen nog niet naar het slachtveld om te kijjen. Er vind eerst een inspectie plaats rondom het mega grote terrein. Ondertussen heeft iedereen zoveel gedronken en is er nog geen tijd geweest om een wc te pakken. Die eco bakken staan namelijk vlakbij het slachtveld. De hekken gaan open en we rennen massaal (lees honderdduizenden mensen) richting de toiletten. We waren als eerst ter plaatse en het lucht ons op, doen de deur open en er staan er al honderden in de rij om hun behoefte te doen.

Tijd voor wat vuurwerk, een gin & juice en wat rust voor de voetjes. We zitten op de rand van een muur van de rivierbedding en kijken over het slachtveld heen.

Enorm veel vuurwerk wordt door de mensen afgestoken waaronder ook de zogenaamde “borrachos”. Dit zijn een soort vuurpijlen die een enorme grote zilverstaart vuur spugen en zich als een projectiel, zonder bestemming, tussen de mensen menigte zijn slachtoffers zoekt. Heel gevaarlijk dus maar hier een soort van traditie na de show: “Borrachos war”.

We zijn een stukje verder gelopen en we zien een feestelijke gelegenheid langs de weg. We maken natuurlijk foto’s van de bijzondere ninot ter plaatse en kopen wat churros voor onderweg.

We moeten een taxi scoren en snel want we hebben geen voeten meer over. Maar wat wil je… honderdduizenden anderen… geen metros en bussen… alles afhankelijk van de benenwagen en taxis… drama dus:(

We hebben er ongeveer 2,5 km loopwerk opzitten. Willen we het naar ons hotel redden moeten we er nog 4. Dat gaat hem dus niet worden. We lopen nog een klein stukje naar de eerstvolgende aan de weg grenzende partytenten terwijl we iemand door de policia hardhandig op de grond gewerkt wordt en mee moet. De spanjaard verzet zich hevig en de policia besluit ook maar even de man z’n losse beentjes vast te maken. Dat gaat er heftig aan toe en al een beetje tollend van de gin & juice, hoe lullig het ook klinkt, zagen we het liever bij hem gebeuren dan dat we er aan moesten denken dat 1 van ons zo beet genomen zou worden.

We stoppen bij de feesttentjes en er staat een mega grote ninot. We besluiten nog een foto te nemen maar goed gaat het niet. Er staan wat felle schijnwerpers op die de foto min of meer verkrachten.

Terwijl Robin het tevergeefs probeert is Dave hem kwijt en ineens wordt er “Robin” geschreeuwd. Ja hoor, de bikkel heeft even een taxi staande gehouden. Helaas was de taxi gebeld omdat er iemand naar het vliegveld gebracht moest worden. We blijven stug in de deuropening van de auto staan, hopende dat de persoon niet komt opdagen. De oudere man belt naar de centrale, reset de meter en we are good togo.

03:40 komen we in hotel. Snel voetjes wassen en slapen. We hebben de afspraak gemaakt dat we de wekker om 11:45 zetten. Als we eerder wakker zijn gaan we naar de laatste mascleta in het centrum en zo niet pakken we een straatmascleta in de buurt.